Amerika en Parc Omega

Zo, dat is even geleden. Benadrukt meteen de balans waarover ik sprak in mijn laatste blog. De afgelopen tijd werd de studiekant wat zwaarder dan de tripjeskant, maar ik heb gelukkig niet de hele tijd vastgekluisterd gezeten aan een stoel in de bibliotheek. 

Op een zaterdagochtend, twee weken geleden heb ik opnieuw mijn koffertje uit de kast gehaald en gevuld voor een weekendje on the road. Met dezelfde huurauto als de keer ervoor (Globe Car Rental is onze nieuwe hotspot) en een ander samengesteld reisgezelschap vertrokken we richting de Amerikaanse grens. Jawel, de Amerikaanse grens. Nu zitten we daar normaal gezien al dichtbij (1,5 uur), maar dit keer was het de bedoeling om hem ook echt te gaan oversteken. Eindbestemming: Boston, Massachusetts. Met licht geknepen billetjes kwamen we bij de grens en moesten we onze paspoorten inleveren en werd verteld de auto te parkeren, omdat de paspoorten in het gebouw opgehaald moesten worden. Wij die auto uit en het gebouwtje in. Met foto's van Trump aan de muur en streng uitziende border patrol officers achter de balie, werden we na 1 uur wachten eindelijk geroepen om onze paspoorten op te halen. Deze kregen we echter pas na het nemen van vingerafdrukken en een foto. Maar goed, doei Canada, hallo Amerika! 

De eerste stop, op de in totaal 5,5 uur durende autorit, lag in de eerste staat die we zouden doorkruisen, Vermont. Hier ligt namelijk de originele Ben en Jerry's fabriek en daar konden we natuurlijk niet voorbij rijden. Voor een klein bedrag kregen we een heuse fabriekstour en mochten we natuurlijk wat ijs proeven.  

Met een 'sugar high' van het ijs vervolgden we onze rit naar de volgende staat: New Hampshire. Ook daar zijn we uit de auto gegaan om de benen te strekken in een groot winkelcentrum of, op z'n Amerikaans, "mall". Na een vette hap en kingsize extra large cola hebben we wat winkels onderzocht en her en der gesponsord, aangezien ze in deze staat niet aan belasting doen. 

Na deze laatste stop waren al redelijk in de buurt van onze laatste staat, Massachusetts. Na nog 1,5 uur rijden kwamen we vermoeiend aan bij het hotel in Boston. Na het bepalen wie met wie in bed gaat liggen (lees 2 tweepersoonsbedden, 3 meisjes en 1 jongen) was het al snel stil op de kamer. 

De volgende dag ging al vroeg de wekker, om een vroege start te kunnen maken in het ontdekken van Boston zelf. De metro werd uitgevogeld en binnen mum van tijd stonden we in de stad. We leerden de stad kennen door rond te lopen en de "Skywalk Observary" in te gaan, een gebouw met op de 44e verdieping een uitzicht over de hele stad. Met het beeld van de stad opgeslagen in ons geheugen hebben we nog wat rondgelopen (lees in totaal 19 km). We hebben de dag afgesloten bij een Amerikaans restaurant en zijn daarna op de hotelkamer neergeploft met chocolade pretzels (goede combinatie!) en een aflevering van Friends. Het werd een wilde zaterdagavond (niet dus). Ik vond Boston een hele mooie stad met een fijne sfeer een veel jonge mensen/studenten dankzij universiteiten als Harvard en MIT. 

Op dag 3 van onze weekendtrip stond ik op met benen die nog moe waren van de vele kilometers die we verloren zijn in de stad de dag ervoor. We hadden niet veel op de planning staan, behalve een terugrit van 5.5 uur. Deze rit zijn we daarom ook maar meteen aangegaan, om nog op tijd in Montreal terug te zijn. De nodige stops werden gemaakt onderweg, maar de leukste was per ongeluk. Het was lunchtijd en we reden richting een outlet winkelcentrum aan de snelweg. Daar stonden we opeens oog in oog met een authentieke Amerikaanse diner. Dé perfecte manier om de trip in stijl af te sluiten. Een enorme hoeveelheid tijd later lag ik weer in mijn 'eigen' bed. Het was een fijne eerste kennismaking met Amerika. I'll be back! 

Na dit weekend in Boston was het even aanpoten om die week alle studiedeadlines te halen en het was tijd voor wat rust. Maar niet voor lang natuurlijk, want rusten doen we wel weer in Nederland! 

Parc Omega

Vandaag (28/10) stond me wederom iets heel leuks te wachten. Ik stond stipt om half 10 klaar bij Globe Car Rental met mijn reisgenoten. Ze gaan ons bijna bij naam kunnen aanspreken, zo vaak als we er komen. Dit keer stonden we echter niet te wachten op een standaard huurauto, maar op een echte Jeep Wrangler waar we al weken over aan het fantaseren waren, onder het mom van "hoe cool zou dat zijn". Dit keer hadden we hem gewoon gereserveerd. Bam. Klein detail: ik was de gelukkige die hem mocht gaan besturen en laat ik nou normaal gezien in een Peugeot 107 rijden. Dit bakbeest kreeg ik dus ook met moeite uit de garage, maar eenmaal eruit was het super.

Onze bestemming was Parc Omega. Je zou het de Canadese versie kunnen noemen van een mix tussen de Apenheul en Beekse Bergen. Het is een mega groot bossig leefgebied van onder andere verschillende soorten herten, wolven, beren, zwijnen, bizons en dassen die jawel, loslopen in het gebied waar jij met de auto doorheen rijdt. Oké, behalve de beren dan, die zaten achter een hek. Net als in Beekse Bergen mag je de auto niet uit (tenzij je Frans bent én dom). Bewapend in onze Jeep met 2 zakken wortels om te voeren aan de dieren reden we het park binnen waar we meteen al werden opgewacht door een groep grote hongerige herten die allang wisten hoe dit werkt. Ik gooide de ramen van de auto open en voordat we het wisten staken er vanuit alle kanten hertenkoppen de auto in, zoekend naar wortels. Het was hilarisch en eng tegelijkertijd (zie de video onderaan de pagina voor een sfeerimpressie). 

Dit tafereel herhaalde zich meerdere malen in het park. Het was fantastisch om al die verschillende mooie dieren van zo dichtbij te zien en soms zelfs te kunnen aanraken. Ik zal het niet snel vergeten. 

Door de ramen van de Jeep konden we bijna niet meer kijken dankzij het geslijm van de dieren. Ik wens de mensen van Globe Car Rental veel succes met het schoonmaken van de auto. 

À bientôt!